در همین زمان خودمان خیلی از چیزهای غیر قابل پیش‌بینی را دیدیم؛ فروپاشی ابرقدرت شرق، سقوط صدام و... چه کسی باور می‌کرد ابرقدرتی با داشتن بمب اتمی با آن وسعت و قدرت، صدام با آن حمایت‌های بین‌المللی از او سقوط کنند، عادی بود امّا غیر قابل پیش‌بینی. چه کسی باور می‌کرد یک عده جوان شیعه در جنوب لبنان که نه پایگاهی در بین دولتمردان خود دارند و نه دارای حمایت خارجی هستند و از آن طرف همه دنیا به دشمنشان هر نوع کمک نظامی، تبلیغاتی و رسانه‌ای حتّی همه کشورهای عربی بدشان نمی‌آمد که حزب‌الله سقوط کند. در چنین شرایطی 33 روز مقاومت کنند و بعد هم پیروز شوند. این اتفاق عادی بود امّا غیر قابل پیش‌بینی. بهترین نمونه همین انقلاب اسلامی ایران بود. عادی امّا غیر قابل پیش‌بینی. این غیرقابل پیش‌بینی‌ها گاهی پشتوانه امداد الهی دارد، امّا این امداد الهی در مجرای طبیعی و رابطه علّی و معلولی حاکم بر جهان طبیعت اتفاق می‌افتد که ما هر یک به نوبه خود در زندگی فردی و اجتماعی، رخدادهای سیاسی و پدیده‌های طبیعی شاهد آن بوده‌ایم. تجلّی این امداد در مقیاس بزرگ‌تر پیروزی انقلاب و مقاومت در برابر هجمه‌های بزرگ است.

امّا منظور از [پدیده] غیر عادی، داشتن پشتوانه اعجاز است؛ رخدادهایی که گرچه این هم از نوع غیر قابل پیش‌بینی محسوب می‌شود و از این به بعد با اتفاقات عادی نوع دوم اشتراک دارد امّا ماهیّتاً متفاوت است یعنی خارج از اراده مجرای طبیعی و رابطه‌ای علّی معلولی. درست مانند تفاوت عصای حضرت موسی (ع) با سحر ساحران، تفاوت زنده کردن مردگان توسط حضرت عیسی (ع) با معالجه بیماران توسط اطبای آن عصر و تفاوت قرآن کریم با کتاب‌های دیگر.

مسئله ظهور حضرت مهدی (عج) اتفاقی غیرعادی و از نوع اعجاز است، نه امداد. این اتفاق پشتوانه اعجاز دارد، همان گونه که بعثت پیامبر اسلام (ص) داشت. انقلاب اسلامی نیز پشتوانه امداد الهی داشت. چه کسی باور می‌کرد یک سیّد با دست خالی یکه و تنها قیام کند، در برابر دو ابر قدرت ایستادگی کند و بار دیگر نام و یاد خدا را در عرصه اجتماع و سیاست در کلّ جهان زنده کند. کسی باور نمی‌کرد امّا پشتوانه او امداد بود؛ امداد الهی در مجرای طبیعی و رابطه علی و معلولی حاکم بر جهان طبیعت. چه کسی باور می‌کرد یتیمی با دست خالی به پا خیزد، ندای توحید را سر دهد، بیش از همه پیامبران الهی اذیت شود و همه موانع راه جهانی شدن دین اسلام تا آخر‌الزّمان را بر دارد؟ این امر غیر عادی است و پشتوانه اعجاز دارد.

قیام حضرت مهدی (عج) و حکومت آن حضرت پشتوانه اعجاز دارد، یعنی از سنخ حرکت انبیا است. این قیام پشتوانه‌ای خارج از دایره رابطه علّی و معلولی حاکم بر جهان طبیعت دارد. هم قرآن و سنّت، هم عقل بر این امر مهر تأیید می‌زند. پشتوانه حرکت حضرت مهدی (عج) در همه مراحل پشتوانه اعجاز دارد؛ هم در تأسیس حکومت، هم در تثبیت آن و هم در گسترش حرکت توحیدی در جهان. و الّا چگونه می‌شود 313 نفر بدون پشتوانه اعجاز و تنها بر پایه رابطه علّی و معلولی حاکم بر جهان طبیعت در زمانی کوتاه بر جهان حکمرانی کنند. اگر قرار باشد با سیر طبیعی باشد، حداقل باید این افراد در بین مردم از پیش شناخته شده، مقبولیت یافته، قدرت مدیریتی خود را به اثبات رسانده، بحران‌ها را مدیریت کرده، بتوانند در مقابل دشمن و حرکت‌های سیاسی، نظامی، فرهنگی و اقتصادی به پیروزی برسند. خوب این اقدامات زمان می‌خواهد، ابزار می‌خواهد، امکانات می‌خواهد. بنابراین در یک سیر طبیعی غیرممکن است که همه این اتفاقات در یک زمان کوتاه صورت بگیرد. پس حرکت حضرت مهدی (عج) برخوردار از یک پشتوانه مستحکم و خلل‌ناپذیر به نام اعجاز، از نوع اعجاز پیامبران است.

گفتاری از آیت‌الله سید مجتبی موسوی لاری - ماهنامه موعود شماره 98

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: