توهم توطئه، یا سنت رویارویی حق و باطل
یک پای ثابت بحث بصیرت، دشمن و دشمنی های اوست. این امر واضح است و نیاز به دلیل و برهان ندارد مخصوصاً اینکه از مواطن بصیرت؛ یعنی شبهه و فتنه به میزان کافی سخن گفته شد، چه آنکه آتش این دو با هیزم دشمن برافروخته می شود.
اما با این حال، وقتی صحبت از هوشیاری در برابر دشمن پیش می آید، عده ای که تو گویی بصیرت خویش را از کف داده یا ویروس وارانه به عنوان عامل دشمن در پیکره ی نیروهای حق رخنه کرده اند، چنین می پندارند (و گاه فریاد می زنند) که توطئه ی دشمن، ساخته و پرداخته ی اوهام و خیالات بدبینانه است؛ دشمن آنقدرها هم که فکر می کنید بیکار نیست که هر روز در فکر دشمنی تازه ای باشد. نه به صورت نظامی، و نه به صورت فرهنگی قصد تهاجم ندارد. هیچ توطئه ای در کار نیست، همه ی اینها توهم است نه وقوع توطئه.(1)
در جواب اینان چه می توان گفت؟ سختی کار این است که اگر این حرف ها صرف سؤال و جهت آگاهی بود، ذکر نمونه هایی از دشمنی ها کافی بود. هشدار قرآن و نهج البلاغه به کنار، آنچه از دشمنی به زبانشان جاری می شد، (نه آنچه در دل دارند و از نظر قرآن زیادتر از جاری شده های بر زبان است؛قَد بَدَت البَغضاء من أفواههم وَ ما تخفی صدورهم أکبَر قَد بَیَّنَّا لَکم الآیات أن کنتم تَعقلونَ:
توبه/ 118) برای هشیاری و رفع غفلت بسنده می نمود، اما اینها نه تنها افاقه نمی کند بلکه ....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: